Jurjen ter Wal debuteerde in 2000 met het reisverslag Wijnazijn. Hierna legde hij zich toe op de Spijk Wegman cyclus: Afgemaakt begin (met prachtige illustraties van Guus Ong), de Schoorvoet, I.M (wederom met Guus Ong) en Wina. Tussendoor kwamen het e-maildagboek Juno en de korte lezing Nooit meer schaatsen. De jaren 2006-2008 stonden in het teken van de FadO trilogie, gesitueerd in Berlijn. Twee jaar later markeerde Schep het begin van samenwerking met Edwin Smet, die naast Ruud Linssen, Jan Koers en vaste omslagontwerper Cees Horvers bijdroeg aan een geslaagde symbiose van poëzie, proza, fotografie en Chinese kalligrafie. De steeds maar weer groeiende stapel korte verhalen vond in 2011 uiteindelijk onderdak in de verzamelbundel Kaphout:splinters en spaanders. Impressies en schetsen van reizen blijven opduiken: Los van het nutdenken, over de Insel Hombroich en Sverige vormen de vingeroefeningen voor Siculo, in 2013 verschenen bij Meer van dat Moois en Siculo:di più in 2014. Op 21 maart 2015 verscheen ‘52’. In november van dat jaar komt ook de Duitse vertaling van Kaphout, Brennholz, eindelijk tevoorschijn. In juni 2016 ziet de definitieve versie van Siculo, più di più, het licht. Dit boek is uitsluitend via boekhandel Roelants te verkrijgen. Het in fraai bordeauxlinnen gebonden champagnestandaardwerk Knal sluit het jaar op passende wijze af. Voorjaar 2017 verschijnt de verhalenbundel Trinacria. In dat najaar duiken twee losse verhalen in bibliofiele uitgaven op: Relmuis in een oplage van slechts drie exemplaren en het korte verhaal de ongerookte A als jaarwisselinggeschenk. De lente van 2018 kondigt de komst aan van Vendicari, deel twee uit de ‘Trinacria’-reeks. Dat najaar verschijnt ook de tweede, herziene en aangevulde versie van Knal. Het korte verhaal Electric Blue sluit, als jaarwisselingsgeschenk, het jaar af. 2019 is het jaar van Nuòtu, gevolgd door drie korte verhalen aan het begin van 2020: Ventweg, Puntmuts en Smeulgoed. Ook in 2020 verschijnt het eerste deel van Telemark, gevolgd door Tussentijd, een samenwerkingsproject met Edwin Smet, die ook in 2021 de vormgeving van * en Telemark II ter hand neemt. Een klein genealogisch naslagwerk en een toevoeging bij Telemark I over Snorri Sturlusson ronden het jaar af. Maart 2022 markeert het tweede deel van * , waarmee de epiloog van I.M. uit 2005 compleet is. Farzocan    staat gepland voor najaar/winter 2022/23.